به قلم مدیر سایت
یکی از رفتارهای ناپسند زرتشتیان، وجوب کشتن پاره ای حیوانات است. موبدان موبد دکتر اردشیر خورشیدیان برای توجیه این کار می گوید:
«در دین زرتشت حشرات موذی (خرفستران) نامیده می شوند. مبارزه با حشرات موذی و دور کردن آنها از محیط زندگی یکی از وظایف زرتشتیان بوده و می باشد.» (جهان بینی اشوزرتشت، ص 125)

اولا؛ خرفستران تنها حشرات را در بر نمی گیرد بلکه انواع درندگان و گزندگان و خزندگان و… را نیز شامل می شود. کتاب وندیداد، ترجمه و شرح هاشم رضی، جلد 2، صفحه ی 762 ـ 775 (قسمت شرح) با توجه به منابع کهن زرتشتی به تفصیل به این موضوع پرداخته است. با مرور این قسمت کتاب، به نام حیوانات زیر بر می خوریم که خرفستر به شمار می روند:
زنبور، لاک پشت، مار، مورچه (مخصوصا مورچه ی دانه کش)، وزغ، موش، ملخ، مگس، عنکبوت، کرم، سوسک، پشه، بید، شپش، گرگ، عقرب، مارمولک، شیر، جغد، پلنگ، فیل، کفتار، شغال، گربه، سیاه گوش، بزمجه، کرفومی، سمه، همزیک، مکریز. (چهار مورد اخیر برای نویسنده نیز نامفهوم بوده است)
ثانیا؛ زرتشتی ها این قبیل حیوانات را از محیط زندگی دور نمی کنند بلکه می کشند.
ثالثا؛ نه تنها این حیوانات را در محیط زندگی نابود می کنند بلکه برای کشتار آنها، به بیابان ها می رفتند یعنی کشتار حیواناتِ دور از محیط زندگی.
رابعا؛ همه ی حیواناتی که خرفستر به شمار می روند، موذی (اذیت کننده) نیستند؛ مثل لاکپشت و جغد. از سوی دیگر خارپشت که ممکن است با خارش به انسان صدمه بزند مورد احترام بوده و کشتن آن، مجازات داشته است. از نظر آزار رسانی چه فرق است بین لاکپشت و سگ آبی که در ازای کشتن یک سگ آبی باید ده هزار لاک پشت (به اضافه ی ده ها هزار حیوان دیگر) را کشت؟!